Nie wychodzę z Europy, bo... Znani olsztynianie mówią dlaczego

7 maja w Warszawie - w Dniu Europy - opozycja organizuje marsz pod hasłem "Jesteśmy i będziemy w Europie". - To święto naszej europejskości, święto wspólnoty ludzi szanujących wartości europejskie, wartości demokratyczne, święto ludzi, dla których ważna jest wolność - mówi Mateusz Kijowski, lider Komitetu Obrony Demokracji. Zapowiedział, że uczestnicy marszu będą chcieli podkreślić, że "Polacy kochają Europę, są Europejczykami, nie oddadzą wolności, nie oddadzą Europy". - Nie damy się wypchnąć z Europy. Jesteśmy i będziemy w Europie - dodaje.

A co dla nas znaczy ?Europa?? Zapytaliśmy pięcioro olsztynian.

Irena Telesz, olsztyńska aktorka

Europa jest dla mnie ważna, bo w niej osadzona jest Polska. Polska ze swoją historią, z jej bogactwem kulturowym, wspólną pamięcią obywateli i także z różnicami, które mogą nie tylko dzielić, ale powinny także, poprzez tradycję tolerancji, łączyć społeczność naszego kraju.

Nie wyobrażam sobie wyjścia z Europy, bo to jakby o sobie zapomnieć. Jakby wyrwać korzenie. Wyjść z Europy to zacząć budować coś od początku na niestabilnym podłożu, nie patrząc na silny fundament przeszłości i wartości, wypracowanych przez wieki trudnej europejskiej współpracy.

Co dzięki Europie zyskałam? Zyskałam swobodę myślenia, wyrażania opinii, świadomość partnerstwa z ludźmi wyznającymi podobne idee, jak również mądrość różnienia się i niezgadzania się z tymi, którzy mają inne poglądy, przy jednoczesnej akceptacji dla ich prawa do własnych opinii. Europa to także lata pokoju dla moich dzieci i wnuków. W wymiarze ekonomicznym Europa to możliwość awansu cywilizacyjnego, rozwoju ekonomicznego, szansa na rozwój gospodarczy Polski. Europa to także wolność. W tym wolność podróżowania, mieszkania i pracy. To paszport w ręku i swoboda przemieszczania się. Coś, co dla pokolenia moich wnuków jest oczywiste, dla mnie jest zmianą niezwykłą w porównaniu z czasem, w którym wiza, ale i samo posiadanie paszportu zależało od humoru kapryśnych urzędników. Wyprowadzka z Europy, czy to polityczna na kształt Brexitu, czy też w formie braku szacunku dla instytucji państwa demokratycznego jak Trybunał Konstytucyjny, sądy czy media, to ponowne zamknięcie naszej wolności w stodole, z której przez szczeliny w deskach będziemy z zazdrością podglądać innych.

Świadomość wspólnej Europy, w tym solidarności i współodpowiedzialności za nasze losy, jest dla mnie wartością nie tylko deklarowaną. Unia Europejska jest ukoronowaniem marzeń i zabiegów wielu pokoleń nie tylko Polaków. Jest symbolem rozwoju cywilizacji. Europa to ciągła i nieustająca odpowiedzialność i wyzwanie. Bo nic nie jest dane raz na zawsze, co najdobitniej uświadamiają silne nastroje nacjonalistyczne. Unia Europejska jest znakomitym pomysłem na współistnienie bez wojen i nieustannego przesuwania granic. Mogę jechać do Wilna do rodziny jak do swojego miasta, bez szabelki, konfliktów, przepychanek. I nie czuje się zagrożony, gdy na Warmii i Mazurach mieszkam z Ukraińcami, Portugalczykami, Niemcami czy Francuzami.

Dla mnie i mojego pokolenia wspólna Europa bez granic jest spełnieniem marzeń. Do tej pory na lotnisku przy kontroli paszportowej odczuwam jakiś niepokój. Bo pamiętam dawne kontrole graniczne, ze szlabanami, drutami kolczastymi. Mój syn tych obaw już nie ma. Jeździ do Brukseli, na Sycylię czy do Irlandii jak do Warszawy, Gdańska czy Krakowa. To dla niego normalne. Po wielu latach nie czuję już kompleksów, gdy wyjeżdżam prywatnie czy służbowo do krajów Europy Zachodniej. Nie czuję się gorszy, nie czuje się jak ubogi krewny. Czuję się dumnym Europejczykiem, co w niczym nie umniejsza mojej polskości. Jestem Polakiem, Europejczykiem, katolikiem. Jestem wolnym człowiekiem.

Polska od zawsze była w Europie. Nigdy z niej nie wychodziliśmy. Choć bywały okresy przymusowego izolowania, ograniczającej żelaznej kurtyny. Cywilizacyjnie i kulturowo byliśmy i jesteśmy w Europie. Mam na myśli wartości i kulturę a nie położenie geograficzne. Symbolicznie Chrzest Polski, którego w tym roku obchodzimy jubileusz, był formalnym przypieczętowaniem oficjalnej obecności w Europie. Obecnie symbolem naszej aktywnej i odpowiedzialnej przynależności do Europy jest nasze członkostwo w Unii Europejskiej. Nie tylko należymy do niej, ale także współtworzymy Europę. I nie chcę, abyśmy z tej roli w jakikolwiek sposób rezygnowali. Na przykład na skutek ksenofobii, nacjonalizmu czy antyeuropejskich kompleksów.

Dzięki otwarciu granic, ułatwieniom w procedurach i finansowaniu z Unii Europejskiej miałam warunki, by swój warsztat pracy doskonalić poza granicami kraju. Wyjazdy zawsze łączyłam ze zwiedzaniem, poznawaniem kultury, tradycji i historii. To otwiera umysł i poszerza horyzonty. Miałam szansę porównać warunki pracy oraz metody w innych krajach i często utwierdzałam się w przekonaniu, że jako polska nauczycielka mam również sporo do zaoferowania moim kolegom i koleżankom z zagranicy. Podczas szkoleń spotykałam się z aktywnymi nauczycielami z innych krajów europejskich, inspirujące rozmowy o edukacji i metodach pracy otwierały przede mną nowe perspektywy. Potrafiłam z tych spotkań przenieść do pracy wszystko to, co dało się natychmiast wdrażać w moich warunkach. Dzięki współpracy podczas realizacji międzynarodowych projektów eTwinning pokazuję moim uczniom, że warto korzystać z doświadczeń innych krajów, wzajemnie się poznawać i uczyć. Moi uczniowie rozumieją jak ważna jest znajomość języków obcych, wiedzą, że to pozwala przybliżyć innym naszą kulturę i nauczyć się tolerancji, która buduje pokój między narodami.

?Europa? to system wartości, bardzo dla mnie istotny. Będąc w Unii wzbogaciliśmy się dosłownie i w przenośni, jako kraj i jako społeczeństwo. Zyskaliśmy szansę na bezpieczną przyszłość. Tego wszystkiego nie można zaprzepaścić. Od wielu lat jestem dyrektorem Zespołu Placówek Edukacyjnych, pierwszej w Polsce publicznej szkoły dla niepełnosprawnych, prowadzonej przez stowarzyszenia rodziców, uczniów i pracowników. Dzięki UE udało nam się rozszerzyć działalność poza obszar kraju, realizowaliśmy bowiem wiele projektów z partnerami zagranicznymi, z podobnymi szkołami dla niepełnosprawnych z innych państw. Wymienialiśmy doświadczenia, uczyliśmy się wzajemnie, przenosząc dobre rozwiązania na lokalny grunt. W unijną politykę innowacyjności i współpracy ponadnarodowej znakomicie wpisuje się strategia kształcenia realizowana od lat w naszej szkole. Potrafiliśmy udowodnić, że polska edukacja może być nowatorska, a w Olsztynie może funkcjonować szkoła nie odbiegająca standardami od najlepszych w Europie.

Wartości unijne są ważne dla mnie także z przyczyn osobistych. Należę do pokolenia, które pamięta czasy żelaznej kurtyny i zamkniętych państw. Dlatego potrafię docenić dobro, jakie dało nam otwarcie granic, możliwość swobodnego podróżowania po całej Europie, nawiązywania przyjaźni z ludźmi z różnych krajów. Likwidacja barier między państwami pomaga likwidować bariery międzyludzkie, także między osobami zdrowymi i niepełnosprawnymi. Polityka spójności, czyli równość szans i maksymalne wykorzystanie potencjałów, jest jednym z priorytetów UE i jedną z moich ważniejszych prywatnych wartości.

Mówiąc o Polsce w Unii nie można również pominąć wsparcia finansowego, porównywalnego jedynie z powojennym planem Marshalla. Wszyscy chyba zauważamy, jak przez ostatnie 12 lat Polska się zmieniła. Mamy wyremontowane oraz zupełnie nowe jezdnie, lepiej wyposażone szkoły i uczelnie, odnowione centra miast i blokowiska, nowe baseny i tak dalej. Każdy z nas codziennie, nawet nieświadomie, korzysta z dobrodziejstw unijnych dotacji. Będąc w Unii jesteśmy także bezpieczniejsi. Chyba po raz pierwszy w swojej historii Polska jest faktycznie chroniona przez międzynarodowe sojusze. Nie możemy tego zmarnować. Spróbujmy szczerze odpowiedzieć sobie na pytanie: jeśli nie w Unii, to gdzie będą Polska i Polacy?

1 maja 2004 roku, gdy Polska stała się pełnoprawnym członkiem Unii Europejskiej, miałem niespełna 16 lat. Bardzo dobrze pamiętam ten dzień i tę radość z decyzji podjętej w ogólnopolskim referendum przez moich rodaków. Z perspektywy tych kilkunastu lat wciąż uważam, że to był bardzo dobry krok, dający nam szansę na dynamiczny rozwój zarówno miast, jak i obszarów wiejskich, a w konsekwencji całych regionów. Dla mnie, jako biegacza, trenera i osoby uwielbiającej aktywność fizyczną, bardzo istotny jest rozwój infrastruktury sportowej i rekreacyjnej, który jest możliwy w dużej mierze dzięki wsparciu finansowemu z różnych programów unijnych. Przy znacznym udziale pieniędzy pochodzących z Unii Europejskiej w Olsztynie powstały dwa piękne, bardzo funkcjonalne kompleksy sportowo-rekreacyjne. Jednym z nich jest system ścieżek pieszo-rowerowych, łączących tereny Jeziora Długiego oraz Lasu Miejskiego. Przynajmniej jeden-dwa razy w tygodniu korzystam z tych pięknie zlokalizowanych tras zarówno podczas własnych treningów biegowych, jak i podczas przygotowań prowadzonych z moimi podopiecznymi. Inną inwestycją o charakterze sportowo-rekreacyjnym, na terenie której przeprowadzam liczne otwarte treningi grupowe, aktywizujące miejscową społeczność do zdrowego spędzania wolnego czasu, jest Centrum Rekreacyjno-Sportowe ?Ukiel?. Ważnym z mojego punktu widzenia dniem był także 21 grudnia 2007 roku, kiedy Polska weszła  do strefy Schengen. Dzięki temu mogę swobodnie podróżować po większości krajów europejskich i startować w różnych zawodach biegowych. Wspaniele czuję się jako Polak i Europejczyk jednocześnie, dlatego nie wyobrażam sobie, żeby Polska mogła zrezygnować z członkostwa w Unii Europejskiej.