Samych elewacji wyremontowano ponad 54. To takie działania najbardziej wpływają na poprawę wizerunku miasta, powodują też taki swoisty efekt domina, bo kolejni właściciele zabytków podejmują remonty, podpatrując realizacje w sąsiednich budynkach.
Przedstawiamy najciekawsze realizacje z kilkunastoletniej historii programu, który obecne władze postanowiły zakończyć z powodu złej sytuacji finansowej. Przedstawiamy najciekawsze naszym zdaniem realizacje i daty remontów.
Na pierwszym zdjęciu widzimy widok po i sprzed remontu kamienicy przy ul. Wyzwolenia 32, który chyba najlepiej pokazuje efekty programu.
Dom pod numerem 32 na pewno powstał jeszcze przed 1892 r. i początkowo był oddzielony od nowego ratusza wąskim pasem znajdującego się tu niegdyś cmentarza ewangelickiego. Teraz oba budynki są ze sobą połączone.
W czasie remontu, który kamienica przeszła w 2008 r. spod tynków nałożonych jeszcze za PRL-u, konserwatorom udało się wydobyć oryginalne - niewidoczne przez ostatnie dziesięciolecia - zdobienia elewacji. Zabytkowe elementy ocalały dzięki fuszerce robotników, którzy kilkadziesiąt lat temu zamiast je skuć - co było fatalnym standardem w tamtych latach - pokryli elewację zaprawą. Kamienica była jedną z pierwszych wyremontowanych na tej ulicy, a za tym przykładem poszli kolejni właściciele.
Budynek pochodzi z początku XX wieku, prawdopodobnie z 1904 roku. Należał niegdyś do firmy właściciela pobliskiego tartaku Orlowski und Comp, a mieszkania w nim były zarezerwowane dla lokatorów o wysokim statusie społecznym. Kamienica miała bogato zdobione elewacje i wnętrze. Uwagę zwraca też kolorystyka. Rzemieślnicy zastosowali ornamenty roślinne, a fasadę pokryli żłobkowanym tynkiem. Na efektowny wygląd wpływ ma też taras z kolumnadą.
Okazała kamienica z początku XX wieku z charakterystycznymi balkonami doczekała się kompleksowego remontu elewacji. Elegancka, stonowana kolorystyka przydaje jej dodatkowej elegancji. Uwagę zwracają zachowane piękne drzwi.
Pozostajemy na tej samej ulicy, tylko przechodzimy tuż obok. Kolejna duża kamienica z początków XX wieku. Jednak nie tylko jej gabaryty robią wrażenie. Pięknie odtworzone żłobione tynki w połączeniu z subtelną architekturą tworzą niesamowite zestawienie. JW tym samym czasie remontowano sąsiednią '13' i efekt synergii jest znakomity.
'Czwórka' wchodzi w skład zabytkowego kompleksu przy rondzie. Znajdują się tu prywatne mieszkania. Kamienica była bardzo zniszczona. 'Trójce' udało się dostać pieniądze na renowację z Unii Europejskiej. Odrestaurowano ją i od połowy 2013 r. Jednak druga połowa budynku była zaniedbana. Lokatorów ze wspólnoty mieszkaniowej nie było stać na jej odnowienie. Prace stały się możliwe dopiero po uzyskaniu 170 tys. zł dotacji z budżetu miasta. Pozostała kwota pochodziła z wkładu własnego i kredytu. Remont rozpoczął się w czerwcu, a zakończył w październiku.
Potem odrestaurowana została także kryjąca piękne malowidła klatka schodowa.
Nieruchomość jest jedną z najbardziej charakterystycznych i najładniejszych w Olsztynie. Jednak jej wygląd przez lata pozostawiał wiele do życzenia.
Przypomnijmy, że kamienicy, która została wybudowana na początku XX w., w latach 1927-1939 był Konsulat Generalny RP.
Największą kwotę dofinansowania - 110 tys. zł - otrzymała kamienica przy ul. Mickiewicza 31-31A. Budynek powstał na początku XX wieku jako kamienica czynszowa. Do jego wzniesienia właściciel użył stosunkowo tanich technologii. Mimo to dawni projektanci i tak postarali się, by kamienica była elegancka i przyciągała uwagę. W trakcie tych prac odrestaurowane i zrekonstruowane zostały m.in. zdobienia rzeźbiarskie zabytku. Jednym z najciekawszych zadań było odtworzenie głowy Fryderyka Schillera, poety i przedwojennego patrona ulicy. W ustaleniu jego rysopisu pomogli konserwatorom pobliscy mieszkańcy, którzy pamiętali jak przed laty wyglądała zniszczona rzeźba.
Fot. Robert Robaszewski / Agencja Gazeta
Sąsiadująca z numerem 31 kamienica także datowana jest na początek XX wieku i przeszła remont w tym samym czasie co jej sąsiadka. Licząca trzy piętra i poddasze budowla jest niezwykle efektowna m.in. za sprawą charakterystycznych balkonów z drewnianymi daszkami. Dodają one jej specyficznego uroku. Dwie wyremontowane obok siebie kamienice tworzą przy tym już cały atrakcyjny wizualnie ciąg po tej stronie ulicy.
To duża narożna kamienica, a w ramach prac będzie przeprowadzona konserwacja jej elewacji oraz remont balkonów. Została wybudowana na pocz. XX wieku. Właśnie jej położenie sprawia, że jest szczególnie istotna jeśli chodzi o wygląd okolicy. Jedna jej elewacja znajduje się na ul. Mazurskiej, a druga na Warmińskiej. To jedne z najpiękniejszych olsztyńskich uliczek. Zakres prac jest bardzo duży stąd dotacja w wysokości 175 tys. zł - najwyższa spośród wszystkich przyznanych.
Najmłodsza jeśli chodzi o rok powstania, ale także budowę. Kamienica jest fragmentem powojenne budowy Starego Miasta. To charakterystyczny budynek ze sgraffitowymi medalionami przedstawiającymi postaci ważne dla historii regionu, m.in. Mikołaja Kopernika, Ignacego Krasickiego i Feliksa Nowowiejskiego.
Kamienica wygląda niemal tak jak dawniej. Wszystko za sprawą skomplikowanego remontu, który objął w sumie ok 1000 m kw. elewacji. Do tego dochodzą efektownie odtworzone spływy na kukułkach w dachu. Dzięki temu wrócił klimat lat 60., kiedy elewacje te powstawały, dzięki talentom olsztyńskich artystów: Henryka Oszczakiewicza, Marii Szymańskiej, Eugeniusza Kochanowskiego i Bolesława Wolskiego.
Remont ten dał nadzieję na kolejne podobne na Starym Mieście. Na razie wszystko stanęło pod znakiem zapytania z powodu zawieszenia programu wspierania remontów.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze
Gdyby pierwowzór wyglądał inaczej byłby to pierwszy przypadek odnowienia zabytkowej kamienicy wbrew wynikom badań konserwatorskich.