Nie tylko Tesco. Spektakularne zamknięcia sklepów w Olsztynie

Na początek trochę "prehistorii". Oto koniec 2001 roku - po prawie 40 latach funkcjonowania przestaje istnieć popularny olsztyński "pedet". Swoje podwoje dla klientów sklep zamknął już w Wigilię. Wewnątrz sklepu trwały ostatnie prace porządkowe. - Do Warszawy wywieziona została m.in. ostatnia partia towarów, która nie znalazła nabywców podczas przedświątecznej wyprzedaży - mówił Zbigniew Florczuk, dyrektor Domu Towarowego "Dukat" w Olsztynie.

Powszechny Dom Towarowy "Dukat" w Olsztynie został uroczyście otwarty 30 stycznia 1965 r. Autorami projektu budynku byli warszawscy architekci - prof. Jerzy Sołtan oraz prof. Zbigniew Ihnatowicz. Przez lata "pedet" na trwałe wrósł w krajobraz miasta.  Przez lata sklep był wizytówką Olsztyna, miał też swój niepowtarzalny klimat.

Teraz pracę w sklepie straciło prawie 30 osób. Dlaczego "Pedet" został zamknięty. Jak przyznali wtedy szefowie Domów Handlowych Centrum, którym podlegał olsztyński Dukat, nie sprostał on "wyzwaniom rynku i oczekiwaniom klientów". Coraz mniejsze zainteresowanie oferowanym towarem spowodowało nierentowność jego utrzymania.

Plany, by stworzyć tu ekskluzywne centrum handlowe nie wypaliły i dopiero po przebudowie, ponownie zaczął funkcjonować tutaj sklep odzieżowy.

Ten sklep funkcjonował przy ul. Dworcowej i ku rozczarowaniu niektórych klientów zakończył działalność w maju 2015 roku.

W ofercie Czerwone Torebki były artykuły spożywcze, napoje, w tym alkohole, artykuły przemysłowe, chemia gospodarcza i kosmetyki, zabawki, a także produkty paramedyczne. "Kariera" sklepu była dość krótka. "Czerwona Torebka" została otwarta przy ul. Dworcowej 7 pod koniec grudnia 2014 r. Niestety, sieć handlowa ogłosiła upadłość. - Decyzja o likwidacji spółki "Dyskont Czerwona Torebka" spółka akcyjna została podjęta z uwagi na odchylenia od realizacji przyjętych założeń ekonomicznych dla sieci sklepów dyskontowych - tłumaczono w komunikacie dla mediów. - Wzięto również pod uwagę, iż agresywna walka cenowa w tym segmencie rynku powoduje zwiększenie zapotrzebowania na środki finansowe, których zaangażowanie mimo wszystko nie gwarantuje uzyskania zadowalającej stopy zwrotu z inwestycji.

Przez lata w ręczniki, pościel czy dywany zaopatrywało się tutaj całe miasto i okolice. Dorośli dziś mieszkańcy Olsztyna wspominają, że uwielbiali tu przychodzić z rodzicami. Trudno się temu dziwić, skoro na dywanach rozłożonych w zakamarkach sklepu na olsztyńskim Starym Mieście dzieci kładły się i baraszkowały.

Sklep tekstylny utrzymywał się w tym miejscu także, gdy przyszedł kapitalizm. Gobelin przez lata zajmował cały dół kamienicy na rogu ul. Prostej i Rynku Starego Miasta, dopiero w 2009 r. podzielił się i część zajęła restauracja Yoko Sushi.

Nie da się ukryć, że w sklepie ciągle wyczuwało się atmosferę PRL-u. Wygląd się nie zmienił, asortyment też raczej był ubogi. W końcu 1 kwietnia 2012 r. Gobelin został zamknięty. A wielu olsztynian i tak się zastanawiało się, jak dał radę przez tak długi czas się utrzymać.

Przy ul. Żelaznej Piotr i Paweł funkcjonował do lata 2014 r. Potem przeniósł się do otwieranej Galerii Warmińskiej, bo właśnie w centrach handlowych sklepy spożywcze przez lata radziły sobie najlepiej. Kłopoty finansowe tej polskiej sieci spożywczej dobiły jednak także jej sklep w Galerii Warmińskiej w Olsztynie. Sklep tej sieci delikatesowej funkcjonował tam przez cztery lata. Wcześniej od wielu miesięcy półki były pustawe, wielu produktów od dawna nie można było w nim kupić, a część zatrudnionych z placówką musiała się pożegnać z pracą.

Jeszcze w 2016 roku nic nie zapowiadało, że znana sieć polskich marketów spożywczych, aspirujących do miana delikatesów, wpadnie w takie tarapaty. Miała wówczas 13,4 mln zł zysku netto. Problemy finansowe wyszły na jaw rok później. Piotra i Pawła zjadła, podobnie jak wcześniej Almę, coraz mocniejsza konkurencja na rynku. Szczególnie ze strony Lidla i Biedronki. Supermarkety z wyższej półki traciły klientów, popadały w długi, nie płaciły dostawcom i w efekcie zostały bez wielu kluczowych towarów, co przyśpieszyło jeszcze ucieczkę klientów.

Zamknięcie tej placówki związane było z likwidacją całej firmy - spółki Arpis. Zamknięcie interesu było wolą udziałowców, którzy zdecydowali, że chcą spieniężyć swoją część.

Spółka wykształciła się z dawnego Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Handlu Wewnętrznego, przejmując 15 proc. jego majątku. - Początek lat 90. to były dla nas złote czasy, kiedy ludzie kupowali tam np. telewizory Elemis - wspominali pracownicy sklepu.

Z czasem zrezygnowano z branży elektronicznej, zastępując ją produktami chemicznymi, kosmetykami oraz rozbudowując istniejącą od samego początku część sportową, z którą sklep do dziś najbardziej jest kojarzony. Sprzedawcy opowiadali, że przez ponad dwadzieścia lat odwiedziła ichteż spora grupa celebrytów. Była i Iwona Pavlovic, i Piotr Galiński, a nawet Maryla Rodowicz.

Zaledwie trzy lata przetrwała w Olsztynie renomowana kiedyś marka spożywcza, która kilka miesięcy wcześniej wpadła w poważne kłopoty finansowe. Kiedy sklep w Aurze został zamknięty nie było to wielkim zaskoczeniem. Już wcześniej zaczynało brakować towarów. Na początku najbardziej widoczny był brak niektórych napojów gazowanych z koncernu Coca Cola.

Początkowo pracownicy odpowiadali, że sytuacja wróci do normy, ale tak się jednak nie stało. Zamiast tego zaczęło brakować kolejnych produktów, a z czasem półki świeciły coraz większymi pustkami. To co było w magazynach było wystawiane w pojedynczych rzędach na całą szerokość regałów. Pod koniec można było w Olsztynie wybierać jedynie w wędlinach, mięsie, warzywach i owocach i nieco w nabiale. Dla Almy był to pierwszy sklep na Warmii i Mazurach. I ostatni. 

To był sklep z dużymi tradycjami. W kamienicy znajdowały się w zasadzie trzy sklepy sportowe: World Box, Sklep dla Biegacza i Sklep dla Turysty. Na 350 m kw. powierzchni handlowej można było kupić ubrania i sprzęt sportowy najbardziej znanych marek.

Sklep starał się na różne sposoby przyciągać klientów, rok wcześniej latem przed wejściem urządził efektowny trawnik z leżakami, na których można było odpocząć. Na niewiele się to jednak zdało.

Dlaczego zapadła decyzja o zamknięciu? - Brak klientów, ruchu i niska sprzedaż. Nie bardzo miało sens dokładanie kolejny rok do interesu, skoro nic tutaj się nie zmienia i nie ma widoków na poprawę. Nie widzimy szans i wywieszamy białą flagę - tłumaczył wprost Jeremiusz Dutkiewicz, właściciel firmy Szopex. Przez kilka miesięcy sklep funkcjonował jeszcze oferując towary z wyprzedaży, po czym zamknął się zupełnie.

To nie jest oczywiście pełna lista. Wielu olsztynian doskonale pamięta inne kultowe sklepy. Dla niektórych oknem na świat był Pewex na Starym Mieście, podobnie jak późniejsza Baltona. Poza tym niektórzy z sentymentem wspominają 1001 Drobiazgów, Składnicę Harcerską, w której można było upolować model kolejki Piko, czy sklep rybny na Starym Mieście. Są jednak także przybytki handlu, które zamykały się stosunkowo niedawno.

Których najbardziej żal? Albo których likwidacja pozostawiła szczególnie duże wrażenie?