TOMASZ WASZCZUK
TOMASZ WASZCZUK
Właśnie mija 12 lat od kiedy zaczęło się wyburzanie pozostałości po halach produkcyjnych dawnych zakładów mięsnych w Olsztynie, które przez kilka lat niszczały przy ul. Lubelskiej. Ratusz wydał pozwolenie na ich rozbiórkę i jest ona już prawomocna. Teren należał do Indykpolu. Firma przez kilka lat planowała sprzedać uporządkowaną po zabudowaniach działkę sieci handlowej Makro Cash&Carry, która chciała w Olsztynie zbudować hurtownię.
Przypomnijmy, że te plany były powodem kilkuletniego sporu Indykpolu, lokalnych hurtowników z branży spożywczej, dla których Makro było największym konkurentem, oraz władz miasta. Ostatecznie jednak wszystkie przeszkody urzędowe na drodze do inwestycji zostały usunięte - spór oparł się aż o sądy - więc Indykpol sprzedał ponad 50 tys. m kw terenu po dawnych zakładach mięsnych za 11,4 mln zł.
TOMASZ WASZCZUK
TOMASZ WASZCZUK
Miało to miejsce w lutym 2008 roku
PRZEMYSŁAW SKRZYDŁO
PRZEMYSŁAW SKRZYDŁO
PRZEMYSŁAW SKRZYDŁO
Teren po fabryce kupił prywatny deweloper, który postanowił zbudować w tym miejscu osiedle domów wielorodzinnych, docelowo dla ok. 1,4 tys. osób.
Przygotowania do tej inwestycji firma zaczęła od wyburzenia opuszczonych budynków i obiektów fabrycznych. Jednym z nich był 38-metrowy komin. Do jego wyburzenia fachowcy zużyli ponad 4 kg trotylu.
Przypomnijmy, że na inwestycję z niepokojem patrzyli okoliczni mieszkańcy z osiedla Podleśna. Obawiali się zbyt wielkiej liczby sąsiadów, którzy zamieszkają w blokach. Sen z powiek spędzała im też myśl o samochodach, które pojawią się wraz z nowymi lokatorami. To, obok proponowanej wysokości zabudowy, najbardziej zapalny punkt inwestycji IPB. Część z protestujących zaskarżyła decyzję ratusza o warunkach zabudowy do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Nic to nie dało.
Inwestora w obronę brał Tomasz Głażewski, wiceprezydent Olsztyna. - Deweloper przedstawił projekt zmian układu komunikacyjnego, które wykraczają daleko poza obowiązkowe minimum - mówił, choć z perspektywy czasu widać, że w tamtej okolicy zmian w ruchu pojazdów i udogodnień nie ma żadnych.
Mieszkańcy z Podleśnej przekonywali wówczas, że powstanie osiedla to nie tylko ich problem. Rada osiedla proponowała wtedy ponownie budowę trzeciego wiaduktu na Zatorze, który połączy ul. Jagiellońską z Lubelską.
PRZEMYSŁAW SKRZYDŁO
PRZEMYSŁAW SKRZYDŁO
PRZEMYSŁAW SKRZYDŁO
PRZEMYSŁAW SKRZYDŁO
Koszary przy ul. Leśnej powstały pod koniec XIX wieku. Stacjonowała w nich najpierw armia pruska, później Ludowe Wojsko Polskie, a po 1990 roku Wojsko Polskie. Pod koniec lat 90. jednostkę zlikwidowano, a koszary przejęła Agencja Mienia Wojskowego. Powojskowe obiekty stopniowo były kupowane przez kolejne instytucje i firmy: Najwyższą Izbę Kontroli, Olsztyńską Wyższą Szkołę Informatyki i Zarządzania czy Prokuraturę Wojskową. Niezagospodarowane pozostawało 13 hektarów ziemi przylegających do Lasu Miejskiego. W 2006 roku całą działkę kupiła olsztyńska firma budowlana Arbet. - Planujemy wybudować tu osiedle mieszkaniowe na tysiąc mieszkań z centrum sportowo-rekreacyjnym - mówił Andrzej Bogusz, prezes Arbetu.
Jednym z większych budynków do rozebrania pod nowe osiedle był czteropiętrowy blok przy samej ul. Leśnej. Kiedyś, gdy było tu wojsko, szkolono w nim m.in. kucharzy. - Nie opłacało się nam go rozebrać w sposób tradycyjny, bo to kosztowałoby nas 0,5 mln zł, dlatego zdecydowaliśmy się go wysadzić - mówił Bogusz.
PRZEMYSŁAW SKRZYDŁO
Arbet przygotowywał się do eksplozji przez kilka tygodni. Detonację zaplanowano na sobotę na godz. 13. Kilkanaście minut przed nią, na łąkę przy jeziorze Długim zaczęli się schodzić mieszkańcy Olsztyna - większość miała ze sobą kamery lub aparaty. - Szkoda, że o tym nie informowano. Przyszłoby pewnie więcej ludzi, bo ostatni taki wybuch w Olsztynie był chyba w 1945 roku - żartował jeden z widzów.
Kiedy o godz. 13 saperzy wysadzili budynek w powietrze, cały teren pokryły tumany kurzu, które błyskawicznie ogarnęły całą łąkę z widzami - akurat w tę stronę wiał w sobotę wiatr.
Saperzy zużyli do detonacji 90 kilogramów dynamitu. Koszt wybuchu - 150 tys. zł.
Budynek złożył się jak domek z kart. Co ciekawe, inny budynek - odległy od niego zaledwie o kilka metrów - stał nietknięty, bo został zabezpieczony plandekami przed skutkami wybuchu. Nie wypadły z niego nawet szyby.
PRZEMYSŁAW SKRZYDŁO
TOMASZ WASZCZUK
TOMASZ WASZCZUK
Przygotowania do budowy Alfy, pierwszego w Olsztynie nowoczesnego centrum handlowego, wiązały się z przebudową centrum, zmianą układu drogowego i wyburzeniem kilku budynków między ulicami Piłsudskiego i 22 Stycznia. Najciekawsza historia wiązała się z kamienicą przy ul. 22 Stycznia, stojącą na zapleczu powstającej już Alfy. Mieszkało w niej 11 rodzin. Kamienica była w fatalnym stanie.
Grunt, na którym stała, należał do mieszkających w Niemczech spadkobierców przedwojennego właściciela. I choć w myśl polskiego prawa formalnie jeszcze nimi nie byli, postanowili tę ziemię sprzedać firmie JVK, która budowała Alfę, a kilka lat później chciała ją rozbudować.
Według jednego z punktów przygotowywanego aktu notarialnego tej transakcji, JVK miała "dołożyć starań ", aby nabyć działkę, wyburzyć stary dom i zapewnić mieszkańcom lokale zastępcze. Ale budujący Alfę się wstrzymywał z jego podpisaniem. Tłumaczył, że spadkobiercy żądali za 900 mkw. gruntu "irracjonalnej kwoty".
Ostatecznie jednak kamienica została zburzona.
PRZEMYSŁAW SKRZYDŁO
PRZEMYSŁAW SKRZYDŁO
Przy okazji budowy nowej ul. Artyleryjskiej powstał nowy wiadukt łączący centrum z Zatorzem. Wcześniej drogowcy zamknęli dotychczasowy przejazd i zaczęli go rozbierać. Konstrukcja nośna podzielona została na pięć części ważących po około 50 ton. Potem robotnicy przy użyciu specjalistycznego dźwigu zabrali się za ich usuwanie.
Nowy obiekt był gotowy do końca roku. W czasie budowy kierowcy musieli cierpliwie znosić utrudnienia w ruchu po tej części miasta. Aby dostać się z centrum na Zatorze, mieli do wyboru objazd ul. Partyzantów i dalej wiaduktem przy rondzie Bema lub tymczasowy przejazd kolejowy przez tory między ul. 1 Maja a al. Wojska Polskiego.
Pierwszy przejazd nad torami, łączący dzisiejszą ul. 1 Maja z Wojska Polskiego, zbudowany został pod koniec XIX wieku. Jego stalowa konstrukcja nośna rozebrana została dopiero w 1977 r. Inżynierowie zamontowali wówczas nowe, mocniejsze dźwigary. Ale do ich podparcia w dużej mierze wykorzystane zostały pierwotne przyczółki, które stały aż do 2010 roku.
PRZEMYS?AW SKRZYD?O
W związku z pracami przy budowie nowej ul. Artyleryjskiej z pejzażu Olsztyna zniknął następny historyczny element. Kilkanaście minut po godz. 18 runął komin zbudowanej w 1872 r. kolejowej stacji pomp przy starej ul. Artyleryjskiej. Pompy tłoczące wodę z Łyny do wieży ciśnień przy dworcu kolejowym zasilane były przez maszynę parową, stąd aż 32-metrowy komin kotłowni w tej części Olsztyna. Musiał runąć, bo stał na drodze nowej ul. Artyleryjskiej. Najpierw przywiązano do niego linę, którą potem pociągnęła koparka. Budynek był wykorzystywany do końca lat 80. XX wieku. Potem mieściły się tam puby, ale nie jak wcześniej pisaliśmy, klub From, lecz kolejno Harley Blues Bar i Rewers, na co zwrócił nam uwagę Wojciech From.
PRZEMYS?AW SKRZYD?O
PRZEMYSŁAW SKRZYDŁO
Pod koniec roku zaczęła się rozbiórka starej kamienicy i dawnych magazynów materiałów budowlanych przy ul. Nowowiejskiego, w których mieścił się klub Składnica Sztuk. Stworzył ją w 2003 roku Rafał Grabowski. Na obchody rocznicy wprowadzenia stanu wojennego w 2004 roku do jej wnętrza wjechał transporter opancerzony, w marcu 2005 odbyła się w jej wnętrzach międzynarodowa wystawa poświęcona sztuce kobiet. Dzięki tonom piasku wysypanym przed klubem w wakacje 2005 roku otoczenie Składnicy zamieniło się w miejską plażę. Ostatnia impreza w Składnicy, dyskusja o swobodzie wypowiedzi i wystawa koszulek z kontrowersyjnymi napisami "Tiszert dla wolności", odbyła się w kwietniu 2006 roku.
Przy okazji rozbiórki miasto obiecywało, że w miejsce Składnicy powstanie pawilon usługowo-handlowy, a pod nim podziemne, dwu- i trzykondygnacyjne, ułożone tarasowo parkingi na 100-150 samochodów. Budowa kompleksu miała się zakończyć w 2008 roku.
Fot. Przemyslaw Skrzydlo / AG
10 lat temu ratusz zgodził się jednak na rozbiórkę kina Kopernik przy ul. 1 Maja, choć kilka dni wcześniej Tomasz Głażewski, ówczesny wiceprezydent Olsztyna, mówił: - Odmówiliśmy wydania zgody na rozbiórkę, bo inwestor nie przedstawił nam warunków wyburzenia kina.
Urzędowi miasta chodziło o to, że Capital Park, który był właścicielem terenu, powinien dostarczyć do ratusza szczegółowy plan rozbiórki. Poza tym urzędnicy mówili, że wyburzenie kina nie jest takie proste, bo budynek postawiono na kilkumetrowych słupach - rozbiórka będzie wymagała m.in. bardzo głębokiego, dobrze zabezpieczonego wykopu.
Urzędnicy ostatecznie zmienili jednak zdanie i wydali zgodę na wyburzenie kina Kopernik.
Fot. Tomasz Waszczuk / AG
Przypomnijmy, że gmachu broniło Stowarzyszenie Architektów Polskich, które chciało go wpisać na listę dziedzictwa dóbr kultury współczesnej. - Myślę, że to duża strata, bo w latach 80. było to najnowocześniejsze kino w Polsce - mówiła Ewa Rombalska z zarządu SARP-u. - Był to obiekt wartościowy architektonicznie, ale zaniedbany. Z niepokojem czekam, co dalej, bo wygląda na to, że burzenie odbywa się według naszej listy. Najbardziej żal, że z centrum znika kolejny obiekt o przeznaczeniu kulturalnym. Jeśli powstanie tu mieszkaniówka, będzie to zupełna klęska.
Tak też się stało.
Fot. Tomasz Waszczuk / Agencja G
TOMASZ WASZCZUK
Na początku miesiąca zaczęła się rozbiórka historycznego budynku przy ul. Pieniężnego 2 u zbiegu ul. Staszica i Pieniężnego w Olsztynie. Jej właścicielem był Zenon Sowiński. Przedsiębiorca zamierza zbudować w okolicy restaurację oraz pomieszczenia biurowe. Doszedł do porozumienia z władzami Olsztyna i rada miasta zgodziła się, by w zamian za działkę, na której stoi kamienica, miasto oddało mu sąsiedni zaniedbany skwer przy ul. Staszica przeznaczony na działalność usługowo-turystyczną. Radnych przekonały plany drogowców, którzy chcieli przejąć grunt przy ul. Pieniężnego 2, by w przyszłości poszerzyć tę ulicę lub wykorzystać go przy tworzeniu plan wokół starówki. - Warunkiem dokonania zamiany jest wyburzenie znajdującej się tam kamienicy - mówił Sławomir Machnik, dyrektor ratuszowego wydziału geodezji.
Kamienica przy ul. Pieniężnego 2 powstała ok. 1885 roku. O jej ocalenie zabiegali miłośnicy historii Olsztyna. Podkreślali, że jej wyjątkowość polega na tym, iż do budowy piwnic wykorzystano fragmenty dawnych fortyfikacji miejskich. Usiłowali wpisać kamienicę do rejestru zabytków. Negatywną opinię w tej sprawie wystawił Regionalny Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków. Jak relacjonował Rafał Bętkowski, popularyzator historii Olsztyna, budynek uznano za "typowy". Stowarzyszenie złożyło więc odwołanie do ministra kultury. Ale resort odrzucił je twierdząc, że w spornym budynku było już za dużo przeróbek, by mówić o jego jednolitym charakterze i wartości.
TOMASZ WASZCZUK
TOMASZ WASZCZUK
To wyburzenie spotkało się z żywą reakcją studentów. Zaczęło się od tego, że władze olsztyńskiej uczelni pod koniec roku 2012 powołały komisję ds. architektury i zagospodarowania przestrzennego terenów Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, która miała zadbać o wygląd miasteczka studenckiego. W lutym komisja zadecydowała, że cztery budynki znajdujące się na terenie kampusu muszą zostać wyburzone.
Na pierwszy ogień poszedł popularny pawilon handlowy na skwerze niedaleko stadionu lekkoatletycznego, w którym mieścił się sklepik spożywczy, punkt ksero oraz lokal z zapiekankami. Przeciwko burzeniu obiektu protestowali studenci, którym zależało na ocaleniu popularnego punktu z zapiekankami. Protest się jednak nie powiódł. 15 października wszyscy najemcy musieli się wyprowadzić. Obiekt został rozebrany. - Zburzenie pawilonów to początek działań mających na celu poprawę estetyki kampusu - tłumaczyła Wioletta Ustyjańczuk, rzeczniczka UWM.
PRZEMYSŁAW SKRZYDŁO
To była bez wątpienia jedna z najbardziej spektakularnych i kontrowersyjnych rozbiórek w najnowszej historii Olsztyna. Bo też związana z konfliktem między władzami miasta, a znanym przedsiębiorcą, który ciągnął się latami. W 1998 roku ratusz bez przetargu oddał Andrzejowi Starkiewiczowi w półroczną dzierżawę kawałek zamkniętej dla ruchu ul. Dąbrowszczaków. On postawił siedzibę swojego biura. Gdy po kilku latach miasto zażądało zwrotu terenu, odmówił, przekonując, że miasto nie ma podstaw, by go z tego miejsca przegonić.
12 czerwca rano przed biurowcem przy ul. Partyzantów pojawił się komornik z policją. W tym samym czasie od strony ul. Dąbrowszczaków podjechała koparka. Gdy około godz. 8 do pracy przyszli pracownicy policja nie wpuściła ich do środka. Stali przed budynkiem i obserwowali, jak z budynku wynoszone są po kolei ich komputery, biurka, segregatory z dokumentami.
O godz. 16.14 koparka uderzyła w ścianę Star-Turistu. Cztery godziny później pozostała po nim tylko góra gruzu.
PRZEMYSŁAW SKRZYDŁO
TOMASZ WASZCZUK
TOMASZ WASZCZUK
Siedziba dawnej Spółdzielni Inwalidów przy starej ul. Warszawskiej 15 stoi pusta od ok. 2000 roku. Solidna przedwojenna kamienica z czerwonej cegły już po kilku miesiącach od wyprowadzki spółdzielców została przez wandali pozbawiona szyb i drzwi. W środku walały się zużyte strzykawki, butelki i puszki po piwie. Widać było też miejsca po ogniskach.
Sąsiedztwo zniszczonej kamienicy dawało w kość mieszkańcom okolicznych domów. - Młodzi ludzie urządzali sobie tam libacje, potem wychodzili na ulice i agresywnie zaczepiali przechodniów, wymuszając drobne datki pieniężne na zakup kolejnych butelek z alkoholem - mówi kobieta spotkana przy starej ul. Warszawskiej. Dodaje, że najgorzej jest w piątki i soboty. - Czasem do późnych godzin nocnych słychać pijackie śpiewy.
Ratusz wiele razy zapowiadał, że w końcu wyburzy budynki. O likwidacji meliny w samym środku miasta mówiło się już od dekady. Dopiero w 2011 roku obietnice miały szansę zmienić się w czyn, urzędnicy znaleźli bowiem firmę, która podejmie się rozbiórki. - Do wyburzenia musi dojść ze względu na pogarszający się stan techniczny budynków - tłumaczył Bartosz Kamiński z biura prasowego ratusza. - Chcemy uporządkować teren, na którym one stoją. Na razie nie wiadomo, co dalej się z nim stanie, bo biegnie tędy trasa ul. Nowogrunwaldzkiej, która być może w przyszłości powstanie.
Gruz z rozbiórki został wykorzystany do utwardzenia nawierzchni przedłużenia ul. Bajkowej na Jarotach.
Ostatecznie, ponad dwa lata temu powstał w tym miejscu nowy parking.
Fot. Robert Robaszewski / Agencja Gazeta
ROBERT ROBASZEWSKI
PRZEMYSŁAW SKRZYDŁO
PRZEMYSŁAW SKRZYDŁO
Kończyły się prace rozbiórkowe związane z rozbudową skrzyżowania ulic Obrońców Tobruku i Armii Krajowej z al. Warszawską. Celem tej inwestycji jest zwiększenie przepustowości skrzyżowania. Jak wyliczyli drogowcy, w ciągu doby przejeżdża tędy blisko 50 tys. samochodów. Dlatego miasto zleciło wybudowanie dodatkowych pasów na ulicach w rejonie skrzyżowania. Roboty zaczęły się pod koniec września 2013 roku.
Projekt wymusił nie tylko wycięcie drzew w rejonie jednostki wojskowej przy al. Warszawskiej - co było bardzo krytykowane - ale także wyburzenie dwóch kamienic.
W tym okresie zmienił się zupełnie wygląd okolic ul. Pstrowskiego w rejonie ul. Metalowej i Synów Pułku. Powstawały tutaj kolejne dyskonty - Lidl i Kaufland. Wcześniej jednak inwestorzy i właściciele gruntów musieli zburzyć stojące w tym miejscu budynki. Przy ul. Synów Pułku był salon samochodowy, który funkcjonował pod kilkoma markami, na końcu sprzedawały się tutaj samochody Volvo, a przy ul. Metalowej - salon Komfort, salom meblowy i supermarket. W ich miejsce powstały nowe dyskonty, które sprawiły, że ul. Pstrowskiego stała się olsztyńską aleją marketów i dyskontów.
PRZEMYSŁAW SKRZYDŁO
PRZEMYSŁAW SKRZYDŁO
Na początku wiosny zaczęły się prace przy urządzaniu brzegów jeziora Ukiel. Kto pierwszego dnia prac szedł ul. Jeziorną i obserwował okolice Plaży Miejskiej, a potem zjawił się w tej okolicy następnego dnia, musiał być mocno zaskoczony. Ze starego blaszanego baraku, który do niedawna służył jako wypożyczalnia sprzętu wodnego, pozostał tylko szkielet. Potem stopniowo całe nabrzeże zaczęło się przekształcać. Znikały kolejne obiekty, które wpisały się w nadjeziorny krajobraz, w tym słynna zjeżdżalnia, o której potem krążyły legendy, że została zatopiona w jeziorze Ukiel, by służyć jako atrakcja dla płetwonurków.
Realizacja projektu zagospodarowania brzegów Ukiela, stworzonego przez koalicję olsztyńskich architektów, przypadła firmie NDI z Sopotu. Spółka była znana ze znanych inwestycji w całej Polsce. Była odpowiedzialna za budowę Teatru Szekspirowskiego w Gdańsku, przebudowę centrum Katowic, a także dokończenie wartego blisko 250 mln zł Międzynarodowego Centrum Kongresowego w tym mieście.
TOMASZ WASZCZUK
Miał tu powstać wysoki na sześć kondygnacji, z dwupoziomowym parkingiem podziemnym na 60 miejsc postojowych, nowy biurowiec Warmińskiego Przedsiębiorstwa Budowlanego. Wcześniejszy budynek tego dewelopera nie odpowiadał - co przyznawał prezes - standardom obowiązującym w biznesie. Jakiekolwiek próby przebudowy bądź modernizacji istniejącego obiektu były z ekonomicznego punktu widzenia nieopłacalne. Tak powstał pomysł, by go wyburzyć, a w jego miejsce postawić nowy.
PRZEMYSŁAW SKRZYDŁO
PRZEMYSŁAW SKRZYDŁO
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze