Klub z Olsztyna upadł, ale koszykarze grają. Gdzie?

- Kiedy klub nie przystąpił do zmagań w II lidze, każdy bliski temu sportu zastanawiał się, jakie są tego przyczyny - mówi Panewski, przed laty rozgrywający drużyny, a ostatnio menedżer klubu. - Powód był zawsze ten sam, czyli 150 tys. zł, których nam brakowało na start. Ktoś mówił mi, że jesteśmy klubem bez tradycji, dlatego trudno jest pozyskać środki na funkcjonowanie klubu. Ale tradycje przecież się tworzy.
Jednym z planów popularnego Panewy było utworzenie szkółki basketu i bazy szkolno-edukacyjnej o profilu koszykarskim. - W Olsztynie mamy wszystko, czego potrzeba: hale i zaplecze UWM, OSW, baseny, fajne kompleksy sportowe, a wszystko po to, by zawodnicy godnie reprezentowali nasze miasto - wylicza Panewski. - Jestem przekonany, że pełna sala kortowska, klub kibica, to tylko mała namiastka tego, co mogłoby się dziać w naszym klubie.
Panewski podkreśla, że cały czas gra w koszykówkę. - W każdej wolnej chwili umawiamy się z chłopakami i gramy amatorsko na hali OSiR albo w Kortowie - mówi legenda Inter Parts. - W wakacje na pewno odbędzie się parę turniejów streetballowych, w których wystąpimy. Czasem przebywam też w moim rodzinnym mieście Mrągowie, gdzie prowadzę treningi dla chłopaków z AS Mrągowo, których na co dzień prowadzi mój przyjaciel Bartłomiej Koziatek. Mam nadzieję, że wyrosną na dobrych koszykarzy i będą godnie reprezentować nasz region.
I dodaje: - Chciałbym, żeby w Polsce każdy wiedział, że u nas też jest fajnie, jeśli chodzi o koszykówkę. Że można grać i jest dobra organizacja. Wierzę w to, że koszykówka wróci na areny sportowe w Olsztynie, a może i w innych miastach Warmii i Mazur. Ale to nie zależy tylko ode mnie. Wiem, że jeśli ktoś powierzy mi projekt koszykarski, to na pewno stworzę fajny ośrodek, a kibice pokochają klub, tak jak inne w całej Polsce i na świecie.

Jako nieliczny z zawodników Inter Parts AZS UWM kontynuuje koszykarską karierę. Jego nowym klubem został pierwszoligowy Polski Cukier Siden Toruń. W ekipie z Kujaw notuje regularne występy i jest jednym z jej czołowych zawodników. - Różnica w poziomach jest rzeczywiście potężna - mówi popularny Kowal o przepaści między I a II ligą. - Szczególnie widać to w przygotowaniu fizycznym i technicznym zawodników. Na zapleczu ekstraklasy większy nacisk kładzie się na taktykę i obronę zespołową. Większa jest też intensywność gry, co powoduje większą rotację w zespole. Rzadko zdarza się, żeby któryś z zawodników grał w meczu powyżej 30 minut.

Trener Inter Parts AZS UWM wciąż związany jest z koszykówką i to... w podobnej roli, jaką odgrywał w olsztyńskiej drużynie. Aktualnie prowadzi zajęcia w Akademii Koszykówki przy fundacji Citius Altius Fortius. - Przygotowujemy się do pierwszych meczów i powiem szczerze, że sprawia mi to dużo przyjemności - podkreśla Kacprzak. - Za drugoligową koszykówką zdążyłem się już stęsknić, zresztą nie tylko ja. Wspólnie z kolegami spotykamy się na sali dwa razy w tygodniu, żeby pograć w basket.
I dodaje: - Oczywiście bardzo chciałbym, aby seniorska koszykówka powróciła do Olsztyna jak najszybciej. Uważam, że wielu kibiców także. Niestety na tę chwilę nic na to nie wskazuje. Bądźmy dobrej myśli, jest jeszcze sporo czasu.

Koszykarz pochodzący z Koszalina, któremu wróżono karierę w I lidze, wrócił do swojego rodzinnego miasta. I nie tylko do rodziny, ale został też zawodnikiem tamtejszego AZS, który występuje w Tauron Basket Lidze. Widać, że wicemistrz świata do lat 17 został doceniony po sezonie spędzonym w Olsztynie. Co prawda, nie jest jeszcze kluczowym zawodnikiem koszalinian, ale wciąż ciężko pracuje na treningach. - Uczę się gry na jedynce [jako rozgrywający - red.], a zawsze grałem na dwójce - mówi Śpica. - Długo czekałem na powrót do Koszalina. Zawsze marzyłem o grze w AZS. Ogrywałem się w II lidze i to pomogło mi dostać szansę gry na najwyższym szczeblu. Teraz zamierzam to wykorzystać.

- Po sezonie miałem kilka opcji z II ligi, ale od września zacząłem drugi kierunek na studiach. Przy specyfice mojej uczelni, którą jest Akademia Marynarki Wojennej Gdynia, niemożliwe było pogodzenie dojazdów na treningi liczących kilkaset kilometrów ze studiami - opowiada Chojnacki, który sezon rozpoczynał w trzecioligowym SSK Kobylnica.
Wspólnie ze swoim nowym zespołem planował awans na wyższy szczebel, ale nie było tajemnicą, że osiągnąć cel będzie niezwykle trudno. Na jakiś czas musiał też zrezygnować z gry. - W tym roku pomorska grupa jest strasznie silna - mówi Chojnacki. - Kilka klubów z drugiej ligi upadło i wielu graczy wylądowało na tym szczeblu. W Kobylnicy gra nam się nie układała, a do tego musiałem dojeżdżać na zajęcia do Gdyni po 2-3 razy w tygodniu. Dlatego zdecydowałem się na powrót do Trójmiasta. W efekcie Chojnacki 1 stycznia został zawodnikiem Bat Sierakowice. - Jest realny plan awansu - mówi gracz. - Z nami w drużynie są m.in. Paweł Matysiak [były koszykarz Inter Parts AZS UWM- red.], Paweł Pawłowski [w przeszłości Żuraw Gniewino - red.], Przemek Rduch [m.in. Kotwica Kołobrzeg i Korsarz Gdańsk - red.] czy Piotr Renkiel [Korsarz - red.]. Liczę, że z tym składem uda nam się awansować.
I dodaje: - Mimo wyjazdu z Olsztyna, to system jest prawie taki sam, czyli treningi, siłownia, mecze, a do tego dochodzi uczelnia. Kończę jeden kierunek w tym roku i dochodzi do tego jeszcze pisanie pracy magisterskiej. Żeby nie było jednak tak kolorowo, to pomimo tego, że na miejscu mam cały czas styczność z koszem i sportem, to brakuje mi grania na wyższym poziomie oraz codziennych treningów.
Chojnacki nie ukrywa, że upadek olsztyńskiego klubu był wielkim zawodem. - Wszyscy byliśmy w szoku, że po najlepszym sezonie w historii, gdzie sprawiliśmy niespodziankę na pół Polski i graliśmy w Kortowie z Koszalinem czy Zgorzelcem [w Pucharze Polski - red.], nagle nie będzie basketu - mówi. - Mam nadzieję, że w kolejnym roku uda się reaktywować zespół, bo Olsztyn zasługuje na męską koszykówkę na szczeblu centralnym.

Aktualnie pracuje jako... fizjoterapeuta. - Leczę między innymi sportowców, którzy jeszcze występują na olsztyńskich parkietach - mówi. - Poza tym jestem w trakcie pisania doktoratu z fizjoterapii.
Były koszykarz Inter Parts AZS UWM nie ukrywa również, że wciąż związany jest ze sportem, ale nie tylko z koszykówką. - Basket uprawiam amatorsko. Wynajmujemy z kolegami salę i gramy między sobą - mówi Krzysztof Kawałek. - Oczywiście tęsknię za ligą, bo tam jest rywalizacja, emocje i pełna sala kibiców. Namiastkę tego daje mi Olsztyńska Liga Siatkówki Amatorów, bo jestem także zapalonym siatkarzem, głównie plażowym. Dlatego z niecierpliwością czekam na wiosnę. Chciałbym, żeby ligowa koszykówka w Olsztynie wróciła, bo dopóki jesteśmy zdrowi, to trzeba się realizować w tym, czemu poświęciliśmy prawie całe życie.

Obecnie pracuje w serwisie aut japońskich w Olsztynie, ale wspólnie ze swoimi kolegami trenuje koszykówkę. Dwa razy w tygodniu. - Bardzo tęsknię za basketem - mówi zawodnik. - Gdybym miał kilka lat mniej, to na pewno uciekłbym z Warmii i Mazur w poszukiwaniu klubu. Mamy teraz mały plan z kilkoma kolegami z drużyny, żeby stworzyć ekipę, która będzie godnym rywalem naszych mistrzów Polski w streetballu. Aktywnie spędzam czas, ponieważ biegam i chodzę n siłownię. Mam nadzieję że koszykówka wróci na Warmię i Mazury, bo  szkoda naszej długoletniej ciężkiej pracy.

- Kończę studia magisterskie w Olsztynie - opowiada Jarosław Andrusiewicz, kolejny z koszykarzy Inter Parts AZS UWM. - Razem z chłopakami wynajmujemy kilka razy w tygodniu salę także nie zapomnieliśmy o koszykówce i trenujemy, kiedy tylko jest czas.

I dodaje: - Powoli przygotowujemy się do sezonu letniego w streetballu. Musimy obronić tytuł mistrza Polski. Z kolei w grudniu brałem udział w rozgrywkach akademickich i udało nam się zdobyć pierwsze miejsce w województwie. Trudno powiedzieć, jak to będzie w przyszłości z naszą drużyną, ale liczę, że jeszcze kibice przyjdą na nasz mecz do kortowskiej sali. Jeśli drużyna będzie istniała, to mnie tam na pewno nie zabraknie.

Aktualnie występuje w pierwszoligowej Astorii Bydgoszcz. Niewykluczone, że o młodym zawodniku pochodzącym z Kwidzyna będzie jeszcze głośno. - Sytuacja w Olsztynie trzymała mnie w niepewności od maja aż do sierpnia, gdyż do końca nie było wiadomo czy Inter Parts AZS UWM wystartuje w II lidze - mówi zawodnik. - Trenowałem więc indywidualnie, ale śledziłem też poczynania innych klubów, bo chciałem mieć jakąś alternatywę. Przyznam się, że strasznie ciężko było znaleźć jakiegokolwiek pracodawcę. Powodem były albo problemy finansowe klubów albo już pełne składy. Na szczęście gdy już było wiadomo, że Olsztyna zabraknie na koszykarskiej mapie, postawiłem wszystko na jedną kartę i pojechałem na testy do Bydgoszczy. Udało się.
I dodaje: - Bydgoszcz jest naprawdę ładnym i dużym miastem. Tutaj również studiuję prawo. Klub też jest bardzo dobrze zorganizowany i mamy przyjaznych działaczy oraz wielu oddanych fanów. Oczywiście decyzja, czy tu zostanę, wyjaśni się po sezonie, ale ja chcę kontynuować karierę w tym klubie i się rozwijać.
Sam zawodnik nie ukrywa, że miał sporo szczęścia, że mimo młodego wieku (w tym roku skończy 20 lat) znalazł się w pierwszoligowym klubie. - Akurat wiek stał się tutaj autem, gdyż Astoria jako klub zawsze dbała i poświęcała uwagę swoim wychowankom, jak i młodzieży z zewnątrz - mówi Obarek. - Dodatkowym czynnikiem był fakt, iż mogę grać jeszcze w rozgrywkach juniorskich. Astoria to był dobry wybór.

- Obroniłem się na uczelni w październiku i po 5 latach w Polsce zakończyłem studia magisterskie - mówi Dorian Bacławski, który wychowywał się w Niemczech. - Obecnie pracuję w rodzinnych przedsiębiorstwach. Uczę się wszystkiego od podstaw. Właśnie po to przyjechałem kilka lat temu do Polski.

Co ciekawe, Bacławski jest zapalonym golfistą i na co dzień trenuje na polu w Naterkach. - Mam teraz czas na wypróbowanie różnych innych dyscyplin sportowych, które pozwolą mi utrzymać formę - mówi.

I dodaje: - Muszę przyznać, że tęsknię za ligowym basketem. Grałem przez prawie 16 lat i moja miłość do tego sportu jest za duża, żebym o nim zapomniał. Z tego co wiem, to chłopacy regularnie spotykają się na sali i grają między sobą sparingi. Ja staram się na razie nigdzie nie grać. Jest mi potrzebny dystans i jakaś odmiana na tę chwilę. Teraz największym priorytetem jest praca i kariera zawodowa.

Bacławski wyraża także chęć powrotu na olsztyńskie parkiety, choć pogodził się z faktem, że ligowa koszykówka w mieście się skończyła. - Ucieszyłbym się i starał pomóc, gdyby koszykówka znowu zainstalowała się w Olsztynie - dodaje Bacławski. - Ja jednak już w minionym sezonie uświadomiłem sobie, że zagram swój ostatni, po którym zakończę karierę. W życiu bywa jednak różnie.