RANKING najbardziej wpływowych kobiet w Olsztynie

Prezes Europejskiego Centrum Wsparcia Społecznego Helper, prywatnie żona agenta Tomka

Olsztynianka, jeszcze niedawno nieznana szerszej opinii publicznej, w błyskawicznym tempie, bo zaledwie przez ostatni rok-półtora, zasłużyła na awans do grona bardzo wpływowych osób w mieście, i to na różnych płaszczyznach. Przede wszystkim miała wpływ na jednego z najbardziej znanych polityków PiS - Tomasz Kaczmarka, czyli agenta Tomka. Dla jednych znanego, dla większości znienawidzonego, bo bardzo kontrowersyjnego. Kaczmarek znienacka zamiłowanie do ziemi kieleckiej, którą jako poseł reprezentował w Sejmie, zamienił na uwielbienie dla ziemi olsztyńskiej. Tak przynajmniej to tłumaczył w niedawnym wywiadzie dla "Gazety Olsztyńskiej", gdzie rozpływał się w zachwytach na Olsztynem, który stał się jego nowym domem. Wszystko właśnie za sprawą Katarzyna Sztylc, która stała się wybranką serca byłego polityka PiS, a teraz także byłego posła. Byłego, bo Kaczmarek po przeprowadzce do Olsztyna, zrzekł się mandatu poselskiego, tłumacząc to powodami osobistymi. Najważniejszy z nich to ten, że chce się poświęcić rodzinie i córce, która jemu i Katarzynie Sztylc niedawno się urodziła.

Niektórzy twierdzą też, że Sztylc jest uznawana za wpływową także przez część olsztyńskich urzędników. Mówili tak, gdy rok temu ujawniliśmy szczegóły remontu domu, w którym mieszka nad Jeziorem Krzywym, i opisaliśmy, jak doszło na tym tle do konfliktu ze współwłaścicielką nieruchomości.

Katarzyna Sztylc ma też wpływ na życie setek osób korzystających z pomocy jej fundacji zajmującej się wszelkimi możliwymi problemami społecznymi - od pomocy rodzinom, przez propagowanie edukacji europejskiej po doradztwo dla przedsiębiorców. Na dodatek prowadzi także ośrodek dla osób z alzheimerem.

Radna, dyrektor Gimnazjum nr 11

Przez wiele lat wyrabiała sobie markę, pracując w olsztyńskiej oświacie. Od 1992 do 1999 roku kierowała Szkołą Podstawową nr 11 przy ul. Jagiellońskiej na Zatorzu, a potem w powstałym w jej miejsce Gimnazjum nr 11. Dzięki temu jest osobą dobrze znaną w tamtej okolicy. Gdy ponad dziesięć lat temu przez Olsztyn przetoczyła się dyskusja o przyszłości niektórych szkół, likwidacji jednych, a prywatyzacji innych, rzuciła się na głęboką wodę. Założyła Stowarzyszenie Oświatowo-Edukacyjne "Przyjaciele Nauki na Warmii" LOG-WARM, które w 2005 roku przejęło od miasta prowadzenie "jedenastki". Od tamtej chwili sama jest sobie sterem i żeglarzem. Co prawda nie odniosła takiego sukcesu, jak Gimnazjum nr 3 przy ul. Kołobrzeskiej, które w tym samym czasie oddzieliło się od miasta, a potem awansowało do grona najlepszych szkół w mieście, rozwinęło się, unowocześniło i rozbudowało, ale nie można jej odmówić odwagi za krok, na który się zdecydowała.

Swoje możliwości wpływania na opinię mieszkańców Zatorza pokazała, gdy kilka razy w ostatnich latach mobilizowała uczniów i lokalną społeczność, by wspólnie manifestować sprzeciw wobec działającego niedaleko szkoły sklepu z dopalaczami. Wspólne protesty i pochody, do których przyłączały się również inne szkoły z Zatorza - Gimnazjum nr 12 i samochodówka - zainteresowały lokalne i ogólnopolskie media. Niektórzy wytkną, że te działania nie przyniosły oczekiwanego sukcesu, bo sklep działa nadal, ale przynajmniej kolejnymi protestami nie daje zapomnieć policji i odpowiednim urzędom o sprawie.

W 2014 roku położyła na szali swoją reputację, startując do rady miasta z komitetu wyborczego Czesława Małkowskiego. Była nawet "jedynką" na jednej z jego list. Została radną, dostając blisko 849 głosów.

Radna, dyrektor Zespołu Placówek Edukacyjnych

W 1997 roku została dyrektorką Zespołu Placówek Przedszkolnych nr 1 przy ul. Turowskiego. Zaczęła tam tworzyć grupy dla dzieci z wadami słuchu i autyzmem. Gdy jednak dzieci urosły i trzeba się było zastanowić, gdzie mają się uczyć dalej, wspólnie z rodzicami założyła Stowarzyszenie Wspomagania Rozwoju Dzieci. Rok później powstała pierwsza w Polsce publiczna szkoła prowadzona przez rodziców i nauczycieli dla uczniów z autyzmem i innymi niepełnosprawnościami. Potem zaczęły się pierwsze remonty w budynku, by dostosować go do potrzeb dzieci, a w końcu także rozbudowa, na którą wszyscy czekali. W kolejnych latach powstało jeszcze gimnazjum specjalne, kolejna część rehabilitacyjna w placówce, Szkoła Przysposabiająca do Pracy i hala sportowa, na której budowę składali się nie tylko rodzice, ale także sympatycy szkoły, przekazujący swój 1 proc. z podatków. Przez te niemal 20 lat Jabłońska miała wpływ na życie setek dzieci z różnymi niepełnosprawnościami, głównie z Olsztyna, ale nie tylko, bo jej placówka stara się pomagać także innym i dla innych być wzorem oraz inspiracją. O tym, że Agnieszka Jabłońska jest tutaj kluczową postacią, przekonują rozmowy z rodzicami tych dzieci. Co chwila pada w nich imię lub nazwisko dyrektorki. "Pani Agnieszka to..., pani Agnieszka tamto...".

Posłanka PSL

Jedna ze sztandarowych postaci Polskiego Stronnictwa Ludowego na Warmii i Mazurach. Od ponad 10 lat budowała swoją pozycję, piastując coraz to nowe stanowiska w samorządzie. Od 2001 r. pracowała w Urzędzie Marszałkowskim w departamencie infrastruktury i geodezji. Dwa lata później wróciła do Biskupca, skąd pochodzi, na stanowisko specjalisty ds. współpracy zagranicznej i środków pomocowych tamtejszego urzędu miasta. Jej kariera nabrała rozpędu w 2006 r. Wtedy to zdobyła mandat radnej sejmiku województwa i w hierarchii zaczęła się piąć coraz wyżej. Najpierw została wicemarszałkiem województwa i szybko wyrobiła sobie opinię osoby, która sprawnie porusza się po unijnych funduszach. Gdy do tego dodać, że została sekretarzem struktur regionalnych PSL i szefowała też miejskim strukturom tej partii, to trudno się dziwić, że mimo młodego wieku weszła do grona najbardziej wpływowych polityków w regionie. Wystarczy zobaczyć, z jaką estymą na wszelkich spotkaniach do dziś podchodzą do niej inni ludowcy. Także regionalne władze PSL traktowały Pasławską jako swój okręt flagowy. Przy rosnących notowaniach w swojej partii nie było zaskoczeniem, że w 2012 r. dostała stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa.

Wydawało się, że jej drogi na kolejne szczyty partyjnej i urzędniczej kariery nic już nie powstrzyma. Ale przyszedł zimny prysznic. Choć po ostatnich wyborach samorządowych PSL zdobył większość w Sejmiku Województwa Warmińsko-Mazurskiego i wydawało się, że Pasławska jest murowanym kandydatem na marszałka województwa, został nim kto inny. Poseł Stanisław Żelichowski tłumaczył to w dyplomatyczny sposób: - Poszła do rządu i nielogiczny byłby jej powrót [do samorządu - red.] na rok przed wyborami parlamentarnymi.

Na "pocieszenie" została posłanką. Mandat objęła po innym pośle PSL z Mazur, który został wybrany na burmistrza Ornety. Jej otoczenie podkreśla, że nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa. Swoją pozycję umacnia, prowadząc bardzo bujne życie w internecie, gdzie relacjonuje swoje wizyty, spotkania, wywiady.

Polityk PO

Od wielu już lat nieprzerwanie znajduje się na szczytach władzy. W latach 2007-2009 była wiceprezydentem Olsztyna i zajmowała się sprawami społecznymi, w tym oświatą oraz zdrowiem. Wyglądało nawet na to, że zostanie kandydatką Platformy Obywatelskiej na prezydenta Olsztyna po tym, jak mieszkańcy w 2008 r. odwołali z tego stanowiska Czesława Małkowskiego. Wtedy jednak wewnętrzna opozycja w partii okazała się nazbyt silna, a jej wpływ na działaczy partyjnych zbyt mały. Mimo to partia postanowiła trzymać ją blisko szczytów władzy. W 2009 r. zaczęła pracę w Urzędzie Marszałkowskim. Pod skrzydłami ówczesnego marszałka Jacka Protasa jej kariera rozkwitła. W 2010 r. została radną sejmiku i weszła do zarządu, a więc ścisłego kierownictwa województwa warmińsko-mazurskiego, gdzie zajmowała się kulturą, sportem oraz współpracą z organizacjami pozarządowymi. Jej pozycja stała się tak dobra, że jesienią ubiegłego roku została kandydatką PO na prezydenta Olsztyna. To był kolejny dowód, że jej wpływy w partii rosną, a PO miała nadzieję, że także w mieście. Batalię o prezydenturę Olsztyna jednak przegrała. Trochę na swoje życzenie, bo postawiła na swoim i postanowiła na kampanię pozytywną z dala od czarnego PR-u. Z dobrym wynikiem weszła za to ponownie do sejmiku województwa i kolejny raz zasiadła w zarządzie województwa. Tym razem dostała prestiżową działkę do zagospodarowania. Odpowiada za fundusze europejskie. Pierwszemu lepszemu politykowi takiego zadania się nie powierza.

Mimo to z oceną jej wpływu na życie Olsztyna jest pewien problem. Wydaje się, że o tę pozycję nie zabiega. Wręcz, że najbardziej wpływowa była wówczas, gdy nie była obciążona partyjnym bagażem i trzymała się z dala od polityki. Było to w czasach, gdy kierowała Ośrodkiem Szkolno-Wychowawczym w Olsztynie, zajmującym się niepełnosprawnymi dziećmi. Jej podopieczni i ich rodzice odpłacali jej za to wdzięcznością. I na nich na pewno miała największy wpływ.

Społeczniczka z Zatorza

Czytelnicy "Wyborczej Olsztyn" przyznali jej tytuł Olsztynianki Roku 2012 roku za ogromne zaangażowanie w życie Olsztyna, głównie w to, co się dzieje na Zatorzu. Swego czasu była przewodniczącą Rady Osiedla Wojska Polskiego, a później jej oczkiem w głowie stało się Stowarzyszenie Nasze Jakubowo, któremu zaczęła przewodzić. W dużej części to jej aktywności zawdzięczamy, że władze miasta zajęły się uporządkowaniem historycznego parku w Jakubowie. Potem z jeszcze większą energią zabrała się za wyprowadzenie tirów z al. Wojska Polskiego, a potem z całego Olsztyna. Słała w tej sprawie do władz miasta apel za apelem. Wytykała i przypominała obietnice składane w tej sprawie przez poszczególnych urzędników z prezydentem Olsztyna na czele. Nic dziwnego, że w pewnym momencie ostatniej kampanii wyborczej powstał żart, że Łukaszewska, by pozbyć się tirów z Zatorza, poszłaby na układ z diabłem. A to dlatego, że przed wyborami prezydenckimi stanęła po stronie Czesława Małkowskiego, w opozycji do Piotra Grzymowicza. W sprawie tirów sukcesu na razie nie odniosła, ale i tak ? choć jest tylko społeczniczką, a nie urzędnikiem czy politykiem podejmującym kluczowe decyzje ? można uznać, że jest osoba wpływową, bo także dzięki jej zaangażowaniu zaczęło się o ruchu ciężarówek na Zatorzu mówić, a urzędnicy wiedzą, że nie mogą o tym problemie zapomnieć. Łukaszewska im nie da. To dlatego spora część mieszkańców Zatorza ceni jej determinację w walce o poprawę jakości życia w okolicy al. Wojska Polskiego, a także wszystkie inne działania, które mają sprawić, żeby było to miejsce nadal przyjazne mieszkańcom.

Przewodnicząca rady miasta (PO)

To zdecydowanie najsilniejsza obecnie kobieta w olsztyńskiej radzie miasta. Jako radna, a później szefowa klubu radnych Platformy Obywatelskiej nie bała się zabierać głosu w ważnych dla miasta sprawach i umiała skupić wokół siebie innych. To przyniosło efekty, bo z czasem jej wpływy w partii stawały się coraz większe. To sukces, bo mimo upływających lat i w starciu z mężczyznami umiała skutecznie zbudować swoją pozycję. Choć trzeba przyznać, że minęło trochę czasu, zanim się nauczyła skutecznie poruszać w wielkiej polityce. W poprzedniej kadencji rady miasta zdarzało się, że prezydent Piotr Grzymowicz miał okazję publicznie punktować błędy, które popełniała. I nie miał wcale trudnego zadania.

Po ostatnich wyborach samorządowych jesienią 2014 r. jej gwiazda rozbłysła z nową siłą. Stało się tak po dość zaskakującym głosowaniu w czasie wyborów przewodniczącego rady miasta, które podzieliło nawet radnych PO. Stanowisko to wygrała kosztem swojego partyjnego kolegi Jana Tandyraka, który pełnił tę funkcję w poprzedniej kadencji i miał ochotę być nim nadal. Zwycięstwo było możliwe dzięki głosom opozycji, która postanowiła utrzeć nosa Tandyrakowi.

Nie da się ukryć, że większe wpływy oznaczają jednak także większe problemy. Taki awans musiał sprawić, że wewnątrz PO uaktywniła się jej opozycja, bo wcale nie wszystkim działaczom tej partii zmiana przewodniczącego na przewodniczącą przypadła do gustu. Dlatego jeśli będziemy szukali wrogów Haliny Ciunel, to obecnie znajdziemy ich zapewne przede wszystkim właśnie w szeregach PO.

Polityk PO

Opinia publiczna po raz pierwszy usłyszała jej nazwisko przed kilkunastoma laty, gdy podjęła otwartą walkę z ówczesnymi władzami Spółdzielni Mieszkaniowej Pojezierze. Prawidłowość była taka, że im więcej spraw dotyczących pracy zarządu Pojezierza ujawniała, tym więcej komplementów słyszała pod swoim adresem. W rezultacie w ciągu zaledwie kilku lat urosła do symbolu nieprzejednanej kobiety, stającej w obronie ludzi mieszkających w spółdzielniach. Sympatia, jaką zdobyła sobie u zwykłych ludzi, szybko przełożyła się na znakomity wynik w wyborach parlamentarnych w 2005 r. Posłanką reprezentującą Platformę Obywatelską od tamtego czasu jest nieprzerwanie, czyniąc naprawę prawa spółdzielczego swoim znakiem firmowym. Z tego też powodu sympatią nie pała do niej wielu byłych i obecnych prezesów spółdzielni mieszkaniowych (nie tylko w Olsztynie). W ciągu 10 lat posłowania wyrobiła sobie opinię skutecznego i bezkompromisowego polityka, dlatego wielu olsztynian, choć nie tylko, ze swoimi różnymi problemami w pierwszej kolejności przychodzi właśnie do jej biura. Idealny przykład to ostatnia głośna na cały kraj walka z komornikami odbierającymi majątek ludziom bez długów, w którą Staroń się zaangażowała.

Z drugiej strony w tej chęci pomocy wszystkim i w każdej sprawie Lidia Staroń daje się zapędzić w kozi róg. Tak było ze sprawą ocieplania styropianem starych kamienic na Zatorzu. Rok temu walczyła i wywalczyła, by ludzie mogli to robić, czym skazała cenną zabudowę na Zatorzu na zniszczenie. Jeśli posłanka nie potrafi znaleźć rozwiązania kompromisowego w tej sprawie, to źle o niej świadczy.

Sukcesy nie pomagają jej w relacjach w łonie macierzystej partii, gdzie ma sporo wrogów. Tak to jednak jest, że Staroń albo się lubi, albo wręcz przeciwnie.